Zmianowanie.

Nie możemy uprawiać na tym samym miejscu co roku tych samych lub pokrewnych gatunków roślin. Składa się na to wiele przyczyn. Do najważniejszych należą:

— Jednostronne wykorzystanie składników pokarmowych. Rośliny o silnym, głębokim systemie korzeniowym czerpią składniki pokarmowe również z warstw głębszych. Niektóre warzywa mają zdolność wykorzystywania związków trudniej przyswajanych. Rośliny o słabym systemie korzeniowym wymagają lepszego nawożenia w wierzchniej warstwie gleby.

— Rozprzestrzenianie się chorób i szkodników właściwych dla danej grupy roślin.

— Silne zachwaszczenie pola pozostałe po niektórych, warzywach. Sprzyjają zachwaszczeniu rośliny trudne do pielenia, a nie zacieniające gleby, np. groszek, a również warzywa o długim okresie wschodów.

— Wydzielanie przez korzenie niektórych roślin substancji szkodliwych dla nich samych i dla roślin pokrewnych.

— Wymagania roślin co do nawożenia obornikiem. W pierwszym roku po zastosowaniu obornika uprawia się warzywa o dużych wymaganiach pokarmowych i długim okresie wegetacji, które zdążą jeszcze skorzystać ze składników pokarmowych uwolnionych z tego nawozu. Są to: cebula, ogórki, kalafiory, selery, pory i pomidory karłowe. Rośliny o krótkim okresie wegetacji, wymagające dużej ilości łatwo dostępnych składników, takie jak sałata, szpinak, rzodkiewka, uprawiamy jako poplon po roślinach nawiezionych obornikiem lub wiosną w drugim roku po oborniku.

W drugim roku — poza wymienionymi — możemy też uprawiać rośliny o głębokim systemie korzeniowym — pomidory wysokie, marchew, pietruszka, a także fasolę na zielony strąk, która mimo że wiąże za pomocą bakterii azot z powietrza, będzie wdzięczna za dobre stanowisko.

W trzecim roku możemy uprawiać rośliny motylkowe i buraki.

Zmianowanie jest więc konieczne, aby nawożenie organiczne było w pełni wykorzystane, aby nie rozprzestrzeniały się choroby i szkodniki roślin i aby ułatwić walkę z chwastami.