Grunty, z których wykonuje się nawierzchnie, można ulepszać przez zwiększenie ich spoistości, zmniejszenie nasiąkliwości i zwiększenie wytrzymałości na obciążenia. Uzyskuje się to przez dodawanie różnych spoiw, które wiążą drobne cząstki gruntu. Jako spoiw używa się cementu, wapna i różnych spoiw bitumicznych.
Najczęściej stosowalnym materiałem do stabilizowania gruntu jest cement. Do stabilizowania cementem nadają się grunty o małej zawartości części organicznych i ilastych. Stabilizacja może obejmować warstwę 10-20 cm zależnie od przeznaczenia drogi. Ilość cementu powinna być ustalona laboratoryjnie z uwzględnieniem rodzaju gruntu i wymaganej wytrzymałości. Najczęściej stosuje się dodatek 100-150 kg cementu na 1 m³ stabilizowanego gruntu. Przeprowadzanie stabilizacji polega na rozłożeniu określonej ilości cementu na powierzchni gruntu, a następnie przemieszaniu go z podłożem na wymaganą głębokość. Innym sposobem jest zdjęcie stabilizowanej warstwy i przemieszanie jej z cementem (np. w betoniarkach), a następnie rozłożenie w tym samym miejscu. Po zmieszaniu gruntu z cementem mieszankę należy polewać wodą w celu uzyskania wilgotności umożliwiającej wiązanie cementu.
Wymieszana i odpowiednio nawilżona mieszanka powinna być rozłożona i uwałowana lub zagęszczona za pomocą innych narzędzi. Krawędzie drogi podczas wykonywania nawierzchni mogą być umocnione pionowo ustawionymi deskami, krawężnikami lub ułożonymi krawędziakami. Krawędzie powinny być wykonane po ustaleniu szerokości i wymaganej wysokości drogi, a przed przystąpieniem do mieszania lub wymiany gruntu. Po dodaniu cementu wszystkie późniejsze czynności, jak mieszanie, wałowanie, wyrównywanie itp., nie powitamy trwać dłużej nóż 4—5 godzin. Po uwałowaniu nawierzchni konieczne jest utrzymywanie jej w ciągu 7-10 dni w stanie dużej wilgotności przez systematyczne polewanie wodą. W celu uchronienia nawierzchni przed wysychaniem należy jej powierzchnię przykryć cienką warstwą piasku, arkuszami folii itp. Jeżeli stabilizację prowadzi się w okresie mrożów, konieczne jest zabezpieczenie nawierzchni przed zamarznięciem przez przykrycie jej matami, słomą itp.