Ławki stosowane na terenach zieleni mogą być dwóch typów: bez oparcia i z oparciem. Ławki bez oparcia mają siedziska poziome, są mniej wygodne i ustawia się je na ogół tam, gdzie przewiduje się potrzebę krótkiego wypoczynku, np. przy drogach docelowych (zwłaszcza na pochyłościach), obok schodów i w innych podobnych miejscach. Ławki takie ustawia się również tam, gdzie. półleżący sposób siedzenia jest niepożądany na przykład ze względów reprezentacyjnych. Ławki z oparciem ustawia się przede wszystkim w miejscach zorganizowanych i przystosowanych do wypoczynku.
Ławki z oparciem i ławki bez oparcia mogą być przenośne, przymocowywane okresowo do podłoża lub umieszczone w danym miejscu na stałe. Z ławek betonowo-drewnianych często na okres zimy zdejmuje się siedzisko, pozostawiając tylko wkopaną podstawę.
Konstrukcja ławek może być różna, najczęściej jednak siedzisko i oparcie wykonuje się z elementów drewnianych przytwierdzonych do podstawy o konstrukcji metalowej. Podstawa metalowa może być wykonana z nurek stalowych, kątowników lub ceowników, może być również odlana z żeliwa. W ławkach drewniano metalowych trzeba często wbudowywać specjalne elementy usztywniające ich konstrukcję na działanie sił równoległych do długości ławki.
Podstawy ławek stałych, rzadziej przenośnych, wykonuje się jako prefabrykaty z betonu, a elementy drewniane wiąże się z betonem złączami z kształtowników stalowych. Drewna nie powitano się natomiast osadzać bezpośrednio w betonie.
Konstrukcja ławki powinna być tak pomyślana, żeby nie było możliwe długotrwałe utrzymywanie się wody na powierzchniach drewnianych i metalowych. Należy również unikać bezpośredniego łączenia lub stykania drewna z betonem w płaszczyznach poziomych ze względu na utrzymywanie się zawilgocenia w takich miejscach.
Części drewniane i metalowe ławki powinny być zabezpieczone przed niszczącym działaniem czynników atmosferycznych. Części drewniane nasyca się w tym celu środkami grzybobójczymi i przynajmniej dwukrotnie maluje odpowiednimi farbami. Części metalowe zabezpiecza się przed korozją ogólnie znanymi sposobami, z których najlepsze jest pokrycie ich warstwą cynku (ocynkowanie).