Nadając nawierzchni spadek trzeba określić jego wielkość i kierunek. Wartość spadku określa się najczęściej w procentach; zazwyczaj waha się on w granicach 0,5-5% i jest zwykle proporcjonalny do nierówności nawierzchni. Tak np. najmniejszego spadku (0,5-2%) wymagają nawierzchnie z płyt kamiennych ciętych oszlifowanych, gładkie nawierzchnie betonowe i starannie wykonane nawierzchnie asfaltowe. Największych spadków (3-5%) wymagają nawierzchnie z kostki, tłucznia lub brukowca. Spadki poprzeczne nadawane nawierzchniom mogą być jednostronne lub dwustronne. Nawierzchnie dróg niewielkiej szerokości wyniesione ponad płaszczyznę przyległego terenu mogą być budowane bez spadków.
Bardzo trudne pod- względem technicznym jest ujęcie wód opadowych z dróg położonych na terenach o bogatej rzeźbie. Wody takie spływając wzdłuż dróg powodują ich rozmywanie, a nawet mogą doprowadzić do całkowitego zniszczenia. Niekiedy zdarzyć się może wypłukanie podłoża dróg o nawierzchniach twardych, co prowadzi zwykle do zniszczenia nawierzchni drogi. Dlatego w takich wypadkach przez nadanie drodze odpowiednich spadków poprzecznych kieruje się wody opadowe na pobocze, skąd następnie spływają one do specjalnie wykonanych i umocnionych rynien ściekowych, którymi doprowadza się je do kanałów, zbiorników itp. Na terenach o bogatej rzeźbie nadawanie spadków poprzecznych konieczne jest również w odniesieniu do nawierzchni przepuszczalnych, gdyż chroni je przed zniszczeniem przez spływającą wodę w razie gwałtownego opadu burzowego. Wód opadowych spływających z nawierzchni nie powinno się odprowadzać do sieci kanalizacyjnej, lecz wykorzystać do napełniania stawów, nawadniania itp. Należy jednak mieć na uwadze, że niekiedy kierowanie takich wód do niewielkich zbiorników (stawów i basenów ogrodowych) może powodować znaczne ich zanieczyszczenie.
Nadmierna pochyłość dróg pieszych może utrudniać poruszanie się po nich, a nawet stanowić zagrożenie. Ma to szczególne znaczenie w okresie zimy ze względu na tworzący się lód. Dlatego też należy unikać budowania dróg o spadku podłużnym przekraczającym 10%. Na odcinkach, na których nie można znaleźć takiego położenia drogi, w którym uniknie się dużych spadków, należy budować nawierzchnie o większej przyczepności (np. z kostki lub brukowca) lub budować stopnie, a nawet schody.