Torf.

Torf składa się z obumarłych i słabo rozłożonych roślin. W zależności od ich składu rozróżniamy torf niski i wysoki. Torf niski, inaczej zwany torfem rolniczym, jest sprzedawany luzem. Lepiej rozłożony niż torf wysoki, ma barwę ciemnobrązową lub prawie czarną. Jest dość zasobny w Składniki pokarmowe, odczyn ma zbliżony do obojętnego. Ten bardzo wartościowy nawóz organiczny wzbogaca ziemię w próchnicę, rozluźnia zbyt ciężką glebę, a poprawia pojemność wodną gleby zbyt lekkiej, piaszczystej. Można go stosować jesienią w ilości 50—100 kg na 10 m2. Torfu nie przykopujemy, tylko mieszamy z górną warstwą gleby. Ponieważ nabycie go sprawia coraz większe kłopoty, trzeba nauczyć się gospodarować torfem bardzo racjonalnie. Przy małej ilości lepiej zostawić go do produkcji rozsad, do zakładania kompostu lub dawać pod warzywa szczególnie cenne. Jest to bardzo dobry materiał do ściółkowania.

Torf wysoki jest bardzo słabo rozłożony, tak że wyraźnie można w nim dostrzec mech torfowiec. Jest także ubogi w składniki pokarmowe, odczyn ma bardzo kwaśny. Stanowi doskonały nawóz organiczny po odkwaszeniu i zasileniu nawozami mineralnymi. Ponieważ w handlu występuje rzadko, stosujemy go głównie do przygotowania podłoża w uprawach pod szkłem. Można go kupić w postaci torfu balotowanego lub jako gotowe substraty i mieszanki torfowo-mineralne.

Substrat — odkwaszony torf z dodatkiem wszystkich nawozów mineralnych — to gotowe podłoże, w którym bezpośrednio uprawia się rozsady, a także warzywa pod osłonami. Substraty mają symbole ST-M-3 i SM-M-4.

Mieszanki torfowo-mineralne stosuje się do nawożenia gleby wiosną w bardzo dużych ilościach (10—40 litrów na 1 m2), przekopując je z glebą. Mają one symbole MTM-S-10 i MTM-S-20. Służą również do przygotowania ziemi do produkcji rozsad. Dajemy wówczas część mieszanki na 1 część ziemi.