Większość pomieszczeń mieszkania ma dwa wykończenia podłogi jednocześnie – twarde (posadzki) i miękkie (dywany, chodniki itp.). Wykończenie twarde jest elementem stałym, miękkie można łatwo wymieniać. W nowo otrzymywanych mieszkaniach podłogi są wyłożone różnego rodzaju posadzkami. Ich wybór jest na ogół dokonywany bez udziału użytkowników. Natomiast wszystkie wykończenia „dywanowe” projektuje się równolegle z aranżacją pokoi, podobnie jak wykończenie ścian. Z biegiem lat, w celu poprawienia standardu mieszkania, można zdecydować się również na zmianę posadzek. Należy się przy tym kierować przede wszystkim względami funkcjonalnymi, dostosowując rodzaj posadzki do programu użytkowego danego pomieszczenia. Do wyboru są posadzki tzw. sztywne, wykonane z drewna (twardego -dąb, buk lub miękkiego – sosna) w postaci desek, parkietów lub mozaiki, podłogi kamienne (marmur, granit), podłogi ceramiczne (terakota, klinkier), podłogi z lastrika oraz posadzki tzw. sprężyste, wykonane z płytek PCW, linoleum, lenteksu, winigamu.
Sposoby stosowania wymienionych wyżej materiałów nie zmieniają się od lat. Nadal najlepsze do wnętrz mieszkalnych jest drewno, a do wnętrz sanitarnych, kuchni, przedpokoju oraz na balkonie czy loggi -ceramika i kamień. Posadzki z tworzyw sztucznych mają ogromne zalety użytkowe (są trwałe, odporne na zabrudzenia, wilgoć itp.), są tanie, mogą doskonale imitować materiały naturalne (np. wykładziny winylowe o wzorze terakoty), jednak w konkurencji parkiety – PCW nadal zwycięża drewno. Można również w jednym pomieszczeniu używać dwóch rodzajów posadzek, wyodrębniając w ten sposób różne ośrodki funkcjonalne w pokoju (np. stosując terakotę w kąciku jadalnym w pokoju dziennym, w którym reszta podłogi jest wykończona parkietem).